حیدرعلی بن عزیزالله مجلسی اصفهانیحیدرعلی بن عزیزالله مجلسی اصفهانی، از علمای معروف زمان خود که به کثرت علم و وفور فضل مشهور بوده است. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا حیدرعلی بن میرزا عزیزاللَّه بن میرا محمّد تقی الماسی بن محمّد کاظم بن عزیزاللَّه بن ملّامحمّدتقی مجلسی، از علمای معروف زمان خود بوده و در بین سلسله مجلسی به کثرت علم و وفور فضل و احاطه بر انساب خانواده مشهور است. وی در سه شنبه ۱۸ رمضان المبارک ۱۱۴۶ق در اصفهان متولّد شده و نزد فضلاء و علمای این شهر تحصیل نموده و از جمله از میرعبدالباقی امام‌جمعه اجازه دریافت نموده است. ۲ - وفاتاو در سال ۱۲۱۴ق وفات یافته و در صحن تکیه آقاحسین خوانساری مدفون شد. آقامحمّدکاظم واله اصفهانی مرثیه‌ای در سوگ او سروده که بر روی سنگ مزار او نقر گردیده است از جمله: آه کز بیداد گردون کرد رحلت از جهان ••••• میرزا حیدرعلی آن مرتضای اهل علم [... ]خواست واله در دو مصرع سال تاریخش ز من ••••• تا بود هریک بفوتش رهنمای اهل علم گفتمش «شد سوی جنت پیشوای اهل زهد» ••••• گفتمش «سوی جنان شد مقتدای اهل علم» ۳ - تالیفاتوی را تالیفات چندی است از آن جمله: ۱. اجازه کبیره ۲. اجازه متوسّطه که جهت میرزا غلامحسین بن محمّداسماعیل از احفاد مولی صالح مازندرانی مرقوم داشته است. ۳. تذکرة الانساب که ضمیمه سالنامه دبیرستان فرهنگ اصفهان در سال ۱۳۳۹شمسی به چاپ رسیده است. ۴. رساله در مفقود الخبر ۵. رساله در حکم منتسب از طرف مادر به جناب هاشم ۶. منتخب اللؤلؤ، و آن منتخب «لؤلؤ البحرین» تالیف شیخ یوسف بحرینی است و آن را جهت اجازه میرزا حسن‌علی برادر زن خود و پنج تن از پسران خویش نوشته و بعداً آقاحسن‌علی و آقا‌هادی دوم را نیز در آن وارد نموده است. مادر ملّاحیدرعلی، دختر ملّاصالح بن ملّاعبدالباقی بن ملّاصالح مازندرانی است. خودش نیز دو عیال داشته یکی دختر میرزا ابوطالب بن میرزا محمّدتقی الماسی دختر عم خود و دیگری دختر آقامحمّدهادی بن محمّدعلی بن آقا‌هادی مترجم. [۱]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، زندگینامه علّامه مجلسی، ج۱، ص۳۴۹-۳۴۷.
[۲]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۹۲.
[۳]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۵۸۱-۵۸۲.
[۴]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۱۱۰.
[۵]
معلم حبیب‌آبادی، محمدعلی، مکارم الآثار، ج۲، ص۵۲۹.
[۶]
مشار، خان‌بابا، مؤلفین کتب چاپی فارسی و عربی، ج۲، ص۹۷۸.
[۸]
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الکرام البرره، ج۱، ص۴۵۱-۴۵۲.
۴ - پانویس
۵ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۵۲-۸۵۳. |